Eg har aldri noken g�ng
hatt lerk� sine vinger,
eg har aldri flydd.
Bara g�tt p� grus og gras
og iblant ein dr�m av st�v
og stjerner sydd.

Ville bara v�ra loffar
ikkje m�rr enn bara det
og ligna sommarbrisen,
konna plystra av og te.

Opp og ner har veien g�tt.
Snodd seg mellom t�rer
og iblandt ein skratt.
Kall meg gjerna d�genikt.
Uansett, for livet
l�fte eg min hatt.

Ville bara.....

Alt e mitt og ikkje mitt.
Alt e l�n. Eing�ng blir alt
betalt igjen
Men den tid, den fjerne sorg.
Enn� e eg m�ne, sol
og stjerners venn.

Ville bara....